,,Pachnidło. Historia pewnego mordercy" - Patrick Süskind

Uważam że tydzień przerwy od blogowania to dobra rzecz a zarazem zła, bo ciągle się człowiek zastanawia kiedy dodać post... Przepraszam że nie dodałam postu, po prostu ciężar szkoły mnie przytłoczył. Ale o to jestem i raczej będę.

Na dziś mam obiecaną recenzję książki ,,Pachnidło".

Tytuł: Pachnidło. Historia pewnego mordercy

Autor: Patrick Süskind

Sam tytuł już podpowiada że jest to czyjaś historia. Opowiada ona od momentu narodzin i momentu śmierci Jana Baptysty Grenouille. Już na samym początku wiemy że nasz bohater miał beznadziejne dzieciństwo. Narodził się pośród odurzająco cuchnących wnętrzności rybich. Miał ciężkie dzieciństwo, ale jego to nie obchodziło. Jego początkiem i końcem jest węch. Nim się kieruje. On jest jego drogą. Jako dziecko w sierocińcu uczył się wszystkich zapachów. Każdy drobny - zapach klamki, drewna, oddzielny zapach każdego człowieka. Jednak jest niepokojący dla swojej opiekunki, więc zostaje wysłany na pomocnika garbarza. Tam niepokojący chłopak również nie miał zachwycającej pracy. Pośród słodkiego smrodu rozkładającego się mięsa na garbowanych skórach. Po paru latach usługiwania jako pomocnik udaje mu się zdobyć osadę pomocnika perfumiarza, oczywiście był to dla niego raj. Obdarzony niezwykłym ddarem powonienia wnet pomógł swemu pracodawcy szybko się wzbogacić i rozsławić ,,jego" perfumy po wielu państwach tak że wielu ważnych ludzi specjalnie kupowało u niego perfumy. Lecz on miał własne cele. Wysokie, lecz możliwe do zrealizowania. Wyruszył po ukończeniu 18 lat. Opuścił przesączony ludzkim zapachem Paryż, by odkryć sposoby pozyskania zapachu. Po dość długim przebywaniu w jednym miejscu stwierdza, że czegoś mu brak mimo że niczego praktycznie nie potrzebuje. Pragnie stworzyć coś, czego nikomu nic się nie udało. Stworzyć zapach anielski, niemalże boski...
Czy mu się uda?
Czy  nie będzie ku temu przeszkód?

Książkę czytałam tylko dlatego że prosiła mnie o to Julka xx, za co w sumie jej dziękuję. Takie prośby o przeczytanie czegoś też są mile widziane :)
Zaczyna się od dużej ilości opisów, które wbrew pozorom nie są aż takie nudne. Książka powoli zaczyna przyswajać słowo ,,akcja". Praktycznie pod koniec zaczyna się dopiero dziać szybka akcja. Nie zniechęcajcie się początkiem. Choć w sumie narodziny w rybich odpadkach mnie zachęciły do dalszego czytania.

 Czyta się przyjemnie, czasem tylko już nudzą się opisy, ale nie zdążą ci się znudzić bo znów w życiu młodego Jana Baptysty coś się dzieje nowego. Wszystko oczywiście krąży wokół zapachów, które autor niezwykle opisuje. Po przeczytaniu w sumie chodzę i wszystko wącham xD. Dowiedziałam się trochę jak tworzyć perfumy :D, może też będę jak główny bohater owijać płótnem ciał... nie będę zdradzać...
Gdy skończyła ostatnią stronę patrzyłam na książkę z taki wyrazem twarzy ,,what?". Grenouille, nie oszukujmy się, jest geniuszem. Facet potrafi stworzyć ludzki zapach z kociej kupy! ( i kilku dodatków). Jest także człowiekiem bez wyrzutów sumienia. Którego jak poznaję mam ochotę przytulić  pokazać u czym jest miłość, nie zapach. Autor przedstawie większość z punktu widzenia Jana. Pokazuje przez to ludzi z kompletnie innej strony, jako istoty, które są bez sensu. Nie których może to poruszyć, jednak w większości to prawda... Nasz nos Paryża (że tak go nazwę) nie lubi ludzi, oni nie lubią jego. Trochę trudno mi zrozumieć jak on sam nie chciał miłości. Dla mnie to nie do pojęcia, każdy człowiek potrzebuje miłości, choćby drobnej.
W niektórych momentach nawet można się pośmiać, szczególnie przy końcu, najgorszy chyba kawałek...

zapach idealny :#

Tę książkę trzeba oceniać po przeczytaniu, nie w trakcie.

Ocena 7/10
Myślę że dość dużej grupie może ta książka nie za bardzo podpaść o gustu. Jednak nie zrażajcie się, dla mnie było to przyjemne umilenie czasu, wręcz pachnące jaśminem i dozą cedru z piżmem :D

No i wedle mojego nowego zwyczaju seria zdjęć dotyczących przeczytanej książki.
Każde zdjęcie w jakimś sensie odnosi się do tej książki, kto czytał, ten wie.

Miłego przewijania :3

 mojemu psiakowi też to nieźle pachnie :)

 Motyw włosów, co prawda nie rudych.

A piórko tu chyba nie ma nic do rzeczy akurat...


Takie zdjęcia dobre? czy większe?
Wszelkie uwagi dotyczące bloga możecie pisać w komentarzach :)


Ponieważ jest już wiosna, na moim blogu zapowiadają się wiosenne zmiany :)